شعر زیارت

چند سال پیش در سفر به لرستان متوجه چیز عجیبی شدم. از راه رسیده‌بودیم و در محوطه‌ی هتل دانشگاه گربه‌هایی بی‌نهایت لاغر دیدم؛ گربه‌هایی که با التماس دلخراشی نگاهم می‌کردند. متحیر بودم که یعنی لابلای این کوه و تپه‌های سرسبز هیچ جک و جانوری که بتواند خوراک این بی‌زبانها شود نیست؟ کسی که وارد بود توضیح داد که اینها گربه‌های سلفی هستند؛ گربه‌هایی که عادت کرده‌اند از ته‌مانده‌ی غذای انسانی و بدون هیچ جستجو و تلاشی تغذیه کنند؛ تابستان که می‌رسد اوضاعشان همین است. البته ما هم مثل بقیه‌ی خاله‌خرسهای حیوان‌آزار ته‌مانده‌ی غذایمان را برایشان گذاشتیم و نشستیم به تماشایشان و از حس تخدیرکننده‌ی «ما خیلی خوبیم» نشئه شدیم. تماشای نگاه عجیب و سپاسگزارشان حس عجیب و بی‌بدیل و اعتیادآوری داشت که در خاطرم مانده‌است.  هرچه آگاهی محیط زیستی‌ام بیشتر می‌شود بیشتر متوجه می‌شوم که دورشدن از طبیعت و بازیچه‌کردن آن فقط در قالب آزارهای مستقیم نیست؛ درختی که بی‌شناخت و بی‌برنامه میکاری شاید آبی باشد به آسیاب بیابان‌زایی و شکمی که بدون دیدن تاثیر آن بر کل سیستم سیر می‌کنی شاید به کل و حتی به صاحب همان شکم لطمه‌های پیچیده بزند. حیوانی که به غذای انسانی (که غذایش نیست) عادت می‌کند خلق و خوی شکارگری خود را کم ‌کم فراموش می‌کند؛ به اتکای این کمکها و دورریزهای غذایی، یافتن غذا از چرخه را جدی نمی‌گیرد و بی‌حساب تکثیر می‌شود. این تکثیر بی‌حساب در جامعه‌ی شهری منجر به قاتل یا مقتول‌شدن حیوان بی‌نوا می‌شود یا اینکه او را راهی پناهگاه‌ها می‌کند.      و پناهگاه کجاست؟ اگر مثل من تصور کرده‌اید که باغ حفاظت‌شده‌ایست که سگهای رها خوش و خرم در آن زندگی می‌کنند اشتباه کرده‌اید! روزی که به بازدید شعر زیارت...ادامه مطلب

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

شعر زیارت...

سلام روی کلام من با شما است. شما حدودا صدوده نفری که هر روز به این وبلاگ سر می‌زنید. باید بگویم تحت تاثیر اینهمه وفای شما به بستر بیان و این قالب فیروزه‌ای قرار گرفته‌ام. آیا باید سخن درشت بگویم؟ آیا باید چاک دهانم را باز کنم؟ عزیزان من! چرا هنوز به اینجا سر می‌زنید آخر؟ آقا مولوی در کتاب شریف مثنوی می‌فرماید: باده در جام است لیک از جام نیست! الآن بیش از دو ماه است که باده رفته در خمّ خودش بست نشسته تا  چند اربعینی بگذرد و به حول و قوه الهی کمی صاف شود. لذا فازتان چیست؟ باده تصمیم دارد که علیرغم مهجوری خمّ خودش دندان سر جگر بگذارد و با مکان تازه وفا کند. تصمیم دارد از موضع خرکی "هرروز من" به عیش ناقص "گاهی من" برنگردد. لذا به معرفی محتوای وبلاگ جدید می‌پردازم (۶۳ روز است که هر روز در آن مطلبی نوشته‌ام): و به زبان خوش از شما دعوت می‌کنم چنانچه دین ندارید و آزاده هم نیستید هر جوری که دوست دارید باشید؛ اما سر جدتان پای قبر خالی گاهی من ننشینید! در وبلاگ جدید از معماری می‌نویسم اغلب در قالب خاطره‌نگاری؛ پروژه‌هایم؛ کارفرماهایی که داشته‌ام و کلا مسیر شغلی‌ام. از چالشهایی که به عنوان یک زن معمار با آنها مواجه هستم. از طبیعت می‌نویسم و محیط زیست؛ از مادرم زمین و تلاشی که در جهت زندگی پسماندصفر می‌کنم. از دیده‌ها و شنیده‌هایم می‌گویم. فیلمها کتابها و پادکستها هر چهارشنبه بخشی از کتاب فصل تحصیلی ما را می‌خوانم و منتشر می‌کنم. گاهی از خاطرات خیلی دور می‌گویم. گاهی هم خوابهایم را تعریف می‌کنم. گاهی هم پیاده می‌شوم و هر چرت و پرتی که به نظرم رسید هوا می‌کنم که فعالیت مفرحی است. و گاهی شبیه مطالبی که اینجا می‌نوشتم آقا مولوی باز می‌فرماید: کنون پندار مردم آ شعر زیارت...ادامه مطلب

    فضاها اساطیری و عجیب بود. هم درونش بودم و هم محیط بر آن. (به شدت تحت تاثیر خاطرات تجربه‌گران زندگی پس از زندگی) آقای میم مستاصل بود. گویا احجام ساختمانی حاضر به نوعی حاصل تلاشش بود و باید ارائه می شعر زیارت...ادامه مطلب

اواخر دهه چهل ننه سکین با نوزادی در بغل و هفت فرزند از دم بخت تا خردسال ناخوشی بدی گرفت که خانواده را بسیار برآشفت، و همان موقع بابااکبر نذر کرد که اگر ننه خوب شود هر سال ده روز اول نوروز را روضه بخوا شعر زیارت...ادامه مطلب

پنجشنبه ۱۵/۱۲/۹۸ صبح زنگ زدم بابا رفته‌بود توی حیاط و «انسان در جستجوی معنا» می‌خواند. ای جان! این قسمت کویید را دوست دارم. الزام خودخواسته آدمها به افتاب بیشتر آب بیشتر و کتاب بیشتر! این هم یک مدل جه شعر زیارت...ادامه مطلب

و اما زباله‌آگاهی! فرشته زباله‌غیب‌کنی در کار نیست. آنچه می‌رود به بهای اتلاف منابع و تولید آلودگی تبدیل به چیری بدتر می‌شود و برمی‌گردد نزد خودمان. در اولین قدم باید به آنچه دور می‌ریزیم نگاه کنیم تا شعر زیارت...ادامه مطلب

جمعه 16/12/98 دیشب بالاخره بعد از دو هفته به پدر و مادرم سرزدیم؛ با حفظ فاصله و با رعایت اصول در حد وسع. خوشبختانه روزهایی قبل از شیوع همسرم ماشین را ترک و برای رفتن سر کار پا به رکاب شده‌بود و ماشین شعر زیارت...ادامه مطلب

شنبه ۱۷/۱۲/۹۸ دیشب حالم بدجور قاطی ۲۱ سالگی شده‌بود و حسابی در نیاز به شنیده‌شدن غرق‌شدم. حال دیگری می‌خواستم حالی بهتر و آبرومندانه‌تر. با مژگان قرار گذاشتیم شب خواب خدا را ببینیم ندیدیم البته ولی صب شعر زیارت...ادامه مطلب

یکشنبه ۱۹/۱۲/۹۸ از حدوذ بیست سال پیش به این ور فروشندگان لباس به تدریج روز پدر و مرد را باب کردند. حالا نه این که کار بدی باشد فقط گفتم که شما جوانها بدانید که از اول نداشتیم همچین چیزهایی! امسال هم ب شعر زیارت...ادامه مطلب